En zwaaien maar weer!

Met een paar mensen in de guesthouse (o.a. een Luxemburgse broer en zus, twee Duitse soloreizigers en een erg leuk Australisch honeymoon koppel) besluit ik een tour te gaan maken door de Mekong Delta: het rivieren gebied ten zuiden van Cambodja, vol met rijstvelden, kwekerijen en moerassen. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb: absoluut het hoogtepunt van mijn reis tot nu toe! Omdat we geen zin hebben om met een reguliere tour mee te gaan, regelen de Cucs een guide voor ons uit de streek: wedererom een Mr. Thee. Leuke vent, spreekt goed Engels, en weet alles over de streek. We willen vooral de natuur in, en kleine dorpjes bezoeken die niet op de kaart staan, en heel veel varen over de Mekong, ook in de kleine, traditionele bootje. Thee regelt het allemaal. We zijn zelfs op de koffie geweest bij zijn eigen moeder van 83!

De trip is echt hartverwarmend, prachtig, adembenemend. De tochten over de Mekong zijn fantastisch, langs allemaal dorpjes en uiteraard hordes zwaaiende kinderen, landarbeiders, bejaarden, en volgens mij zelfs een zwaaiende hond (lol!) Ik heb nog steeds kramp in mijn armen, maar ja, als een kind zijn arm uit de kom zwaait, in het water springt om naar je toe te komen en nog blijft zwaaien, dan kan je natuurlijk niet achterblijven! Iedereen straalde: wij op de boot (we waren echt heel gelukkig!) en de mensen aan de kade ook. Kon de wereld altijd maar zo mooi en onschuldig zijn...

De dorpjes waar we heengingen kregen over het algemeen nooit buitenlanders binnen de grenzen (de dorpjes hadden vaak geneens een naam, was gewoon een pad door een stukje natuur met wat huizen). We werden overal hartelijk ontvangen. De mensen waren vaak ontzettend nieuwsgierig en lachten zich rot om die lelijke bleekscheten. Het moet toch erg zijn om zonder enige kleur door het leven te moeten gaan! En die witte mensen lijken ook zo op elkaar, haha! Soms schrokken mensen heel erg en renden ze keihard hun huis in. Sommige kinderen moesten erg huilen om zoveel engigheid om zich heen. Maar de meeste mensen en kinderen waren ontzettend enthousiast. Vooral de kinderen, die sprongen bovenop je, en wilden allemaal op de foto en je hand vasthouden. Iedereen was erg arm, we hebben dan ook vaak mensen discreet wat geld toegestopt. Zoals de vrouwtjes die ons op kleine bootjes hebben vervoerd. Toen we afscheid van ze namen, en later omkeken, zagen we dat ze stonden te springen van geluk om het beetje geld dat ze van ons hadden gekregen. alles werd eerlijk verdeeld, en ze bleven naar ons zwaaien tot we uit het zicht verdwenen waren. Echt fantastisch!

We zijn ook naar een aantal geijkte plaatsen geweest (Cham, een moslimdorp, en My Tho, waar we erg gelachen hebben in de lokale kroeg, waar we van alles toegestopt kregen om te proeven- zonder enige bijbedoeling. Toen we weggingen moesten we iedereen een hand geven, en de hele kroeg inclusief bediening zwaaide ons uit). De trip was echt geweldig!

Ik ben nu weer terug in Saigon, en vertrek morgen naar Mui Ne, een badplaats 3 uur ten noorden van Saigon. Ben wel toe aan een paar dagen luieren!

Voor iedereen die ooit nog naar Vietnam gaat: sla het zuiden zeker niet over!